De Vruchten van mijn verstand zijn klein van omvang
Bij contact met andere mensen ben ik gereserveerd in de omgang
Mijn stemgeluid wordt vaak verward met dat van een vrouw
Door mijn eindeloos vertrouwen spelt men mij regelmatig vanalles aan de mouw
Ik trachtte begripvol te zijn jegens iedereen
Van ligt er echter, een oordeel klaar voor elk een
Ratelen, tateren en roddelen kan ik als de beste
Mijn ongelijktoegeven doe ik als de slechtste
Het liefste zie ik alles zwartkleurig in
Dat creëert meer drama, dan ben ik "in"
Op blije gebeurtenissen is er altijd wel iets "niet in orde"
Dan geef ik daar op af, tot wat ben ik verworden?
Een jonge knorpot van dertig jaar
Zo op van de stress en een hoofd vol grijs haar
Een duwtje in de rug doet mij van frustratie ontploffen
Zo haal ik mijn pensioen niet, is dat even boffen
Dan valt er niets te doen, het grote, zwarte, gat
Dan profiteer ik van de maatschappij, dan ben ik een rat
Ik knaag alles aan wat zo "fatsoenlijk" is, en ordelijk
Had ik maar genoten van de kleine dingen, moeder had gelijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten