Ik hoop dat je gelukkig zal zijn

Het moment waarop de tranen komen

Maar waar je ze toch moet tegenhouden 

Een lach forceert, en "blij" bent voor iemand

Dat deze persoon zijn geluk gevonden heeft

Ik haat het

Het gooit mijn gevoelens door elkaar

Ik zou je willen wurgen

Je willen vasthouden, en nooit meer laten gaan

Liefdevol je potje koken

En "iets" in je eten doen

Achteraf spijt hebben van deze gedachten

Het idee te moeten leven

Met de wetenschap dat het geluk vervlogen is

Kwetst me, kwetst het idee over ons

Dat geld zulk een rol spelen kan

Tussen twee mensen en hoe ze tegen over elkaar staan

Ik hoop dat je gelukkig zal zijn

Met de keuze die je maakte

Music for a while by H. Purcell

Kracht

De sterkste wind mag me van de bodem vegen
Me de hoogste boom in jagen, en zelfs hoger
Me laten vallen met een harde smak
Ik krabbel steeds terug recht
Hoelang het ook duurt
Ik zal er staan
Sterker dan ooit tevoren!

Gisteren

Gisteren was
De dag
Waarop
Mijn hart
Stopte
Met
Slagen
!

Koffie

Met zwaar gemoed, ongeopende oogleden
strompel ik richting keuken, die zich
op nog geen meter van mijn bed bevindt
Ik zoek, al tastend, een aan-uit knop
druk hem in en wacht tot het geflikker stopt
Ondertussen kan ik, met veel moeite, wat zien
Ik plaats een grote mok onder de teut en druk
Een dunne zwarte straal loopt in de wit beklede
stenen ondergrond en een zalige geur verspreidt zich
Door de gehele ruimte, van nog geen 40 vierkante meter
Voeg melk en suiker toe en klaar
De zacht bruine substantie die mijn zintuigen prikkelt
En mij pas echt kan doen ontwaken

Eindejaar-nieuwjaar

Wanneer dat einde een nieuwe start betekend
Voor velen aanschouwd als het moment
Vol goede voornemens en gewapend met goede wil
Staan we allen in rij voor het creëren van een betere wereld
Met het verloop van de maanden, het komen van het zonlicht
Dat onze schedelpan verlicht met euforie
En gedachten dat het wel niet zo erg zal zijn
Ebt deze belofte voor een andere levensstijl langzaam weg
Tussen het zonnebanken en waxen door
Toch, wanneer de zon ons uiteindelijk in de steek laat
Om te verdwijnen achter stapelwolken die wenen
Voor alle zonden van de aardbewoners die kunnen nadenken
Wordt het lege gat in onze zielen terug zichtbaar
Donkerder als de donkerste decembernacht
Een gemis naar een betere wereld steekt de kop op
Wanneer dat einde een nieuwe start betekend
Voor velen aanschouwd als het moment
Vol goede voornemens