Daar waren we dan gezeten
Wachtend op wie het woord nemen zou
Beiden van voor "het staan in de kou"
Bang om elkaars liefde te vergeten
Zacht uitgesproken koude woorden vielen
Niet op de vloer, maar tegen het hart
Een beklemming die mijn wezen verstart
Alsof men mij langs een schipAnd zou kielen
Ik zag je je vastklampen, een sprankje hoop
Dit gevoel deed me verlangen naar een goede afloop
Van dit verhaal dat we weleer startten
Ik laat je gaan, voel je terug vrij
Alsof je een beest bent in eender welke wei
Dat verbaast naar de voorbijgangers staart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten